Vorige week heb ik Eten om te winnen van Novak Djokovic uitgelezen (zoals je kan zien; toen was het nog lekker zonnig). Een boek waarvan ik aan het begin dacht: waarom the fuck ga ik dit lezen? Daarvoor had ik drie redenen:

1) Ik speel geen tennis
2) Ik kijk nauwelijks tennis op tv/de baan
3) Ik ken Novak Djokovic alleen vaag van naam

Goed. Of je je nu kunt identificeren met me of niet: al het bovenstaande doet er eigenlijk niet toe.

Het zit namelijk zo: Djokovic legt op een heel simpele manier zijn sportcarrière uit, en hoe dit gebonden was en is aan de manier waarop hij eet en at. Djokovic stond een paar jaar geleden erom bekend om altijd heel hoog te eindigen, en dan bij de laatst bepalende wedstrijden opeens helemaal in te storten. Zo kwam hij geregeld adem te kort, had ‘ie weer een aandoening aan het een of ander of liep hij een blessure op. Doordat Djokovic zijn eetpatroon totaal heeft aangepast, won hij in twee jaar tijd tientallen titels, grandslamtoernooien en wedstrijden! Hoe bijzonder is dat?

Het boek laat een gedachte zien waar ik erg achter sta: eet wat goed bij jóu past. Of je nu een dieet volgt wegens idealen (vega of vegan) of omdat je niet anders kan (gluten- of lactosevrij bijvoorbeeld); iedereen heeft een ander lichaam (en geest). En we moeten vooral naar onszelf luisteren om te kijken wat daarbij past (en vooral sterk genoeg zijn om dit met peer pressure vol te kunnen houden).

Het boek is extra leuk omdat een bekendheid zijn persoonlijke verhaal vastlegt. Daarnaast komt Djokovic uit Belgrado en neemt ons geregeld in het boek terug naar zijn verleden in de oorlog; en hoe hem dat mentaal heeft gevormd, maar ook heel simpel: hoe hij daar at en hoe hij daardoor tegen eten aankijkt.

Djokovic is stiekem wel een beetje een hippie. Hij heeft stukken geschreven die ik drie keer achter elkaar wilde lezen, omdat ik ze zo mooi omschreven vond. Van enkele stukjes heb ik een foto gemaakt, maar daarvan verklap ik er maar twee:

Mooi, toch? De rest moet je maar lekker zelf in het boek lezen…

Uiteindelijk is het boek ook erg praktisch: er staan allerlei recepten, weekmenu’s en andere tips in. Djokovic gelooft erg in de ’14-dagen-regel’. Dat wil feitelijk zeggen: laat iets 14 dagen staan, en kijk of je je er beter door voelt. Daarnaast kun je dus alle menu’s e.d. 14 dagen lang volgen. Het boek is enorm simpel geschreven (verwacht dus absoluut geen literair hoogstandje, het is soms een beetje te simpel geschreven zelfs); maar qua info wel degelijk interessant. Het boek deed me ook een beetje denken aan Het Hormoon Geheim van MH Crispijn; er komt hier alleen een zeer persoonlijk (sport)verhaal bij kijken, en hij neemt je mee in zijn verleden, zijn overwinningen, z’n tegenslagen en z’n vrienden en familie.

Het is een boek vol wijsheden van een wereldkampioen, gezond eten en zijn gedachtes over hoe je óók over eten kan denken. Je doet het namelijk niet niet alleen voor je lichaam; je maakt je geest ook super sterk. Iets wat al bleek toen ik een maand geen alcohol wilde drinken.

Dus: op zoek naar een ‘frisse’ geest, over hoe je ook over eten kan denken? Of vind je sportverhalen gewoon leuk? Of Djokovic zelf? Het zal je hoe dan ook aanspreken en wellicht ook best inspireren.

Je kunt het boek voor € 16,99– kopen bij bijv. bol.com.

Veel leesplezier!

-xx- Marte

Je kunt me volgen op Instagram (@mh_marte), Twitter (@modernehippies) en Facebook (/martevanliere).