Als kind hoopte ik dat vanaf 1 januari alles perfect zou zijn. Ik ging op 31 december op tijd slapen (zodat ik uitgerust zou zijn op de eerste dag van het ideale nieuwe jaar) en de volgende dag zou ik alles precies goed doen. Alles zou nieuw en mooi zijn. Stiekem hoopte ik dat de hele wereld hieraan mee zou doen. In landen met oorlog zou massaal vrede worden gesloten, iedereen zou aardig en lief zijn voor elkaar en er zouden alleen nog maar mooie momenten zijn. En Kerstmis zou net zo mooi zijn als in de tijdschriften. Ik deed erg mijn best, maar toch slaagde het nooit zo als ik hoopte. Sterker nog; er bleek uiteindelijk niets van terecht te komen. Het begon al met dat ik niet goed kon slapen door het vuurwerk de hele nacht, de volgende dag lagen de straten vol afval en me zo voorbeeldig gedragen als ik wenste lukte ook al niet. Daarnaast leek de rest van de mensheid niet bepaald mee te werken aan mijn onuitgesproken wens.

Nog steeds kan ik verlangen naar een ideale wereld, maar iets realistischer ben ik door de jaren heen wel geworden. Een wonder dat plaatsvindt in de nacht van de jaarwisseling verwacht ik niet meer. Daarom zet ik nu meer in op kleine veranderingen (lees: ‘verbeteringen’) die de wereld iets dichter bij mijn ideaal moeten brengen en probeer ik daarbij in eerste instantie van mezelf uit te gaan. Mijn eigen blik op de wereld onderzoeken is toch al iets bereikbaarder dan de hele wereld anders willen laten zijn.

Sinds vier jaar beantwoord ik jaarlijks rond Oud en Nieuw een vragenlijst om terug te blikken op het voorbije jaar en vooruit te kijken naar het nieuwe jaar. De vragen en antwoorden (wel 40!) schrijf ik in mijn dagboek. Ondanks dat het best een werk is, vind ik het absoluut de moeite waard. Het is een jaarlijks moment om stil te staan en te kijken waar ik sta.

Speciaal voor jullie semi-willekeurig een paar vragen er uit de lijst en mijn antwoorden daarop:

Wat was je favoriete film?

De eerste waaraan ik denk is Le Tout Nouveau Testament van Jaco van Dormael. In deze ietwat Amélie-achtige film woont God met zijn vrouw en dochter in Brussel. Zijn dochter is het niet eens met de schepping zoals die is en besluit te ontsnappen om op eigen houtje de wereld te gaan verbeteren. De film heeft veel schoonheid en benadert thema’s waar je ook een heel zware film van had kunnen maken op een humoristische, luchtige manier. Grappig, het meisje in deze film gaat eigenlijk precies doen wat ik als kind hoopte dat er op wonderbaarlijke wijze op 1 januari zou gebeuren.

Wat was je beste vakantie?

In januari van het afgelopen jaar bracht ik negen dagen in een huisje in het bos door met mijn vriend. Dit huisje hadden we via Marktplaats gevonden en het bleek precies te zijn wat we ervan hoopten. Het was omringd door bomen, er was een open haard voor de warmte en waarboven we wafeltjes konden bakken, elke ochtend waren er herten die op een paar meter afstand van ons huisje aan het eten waren, er was een enorme voorraad hout om samen te verzagen en op een half uur fietsen was een zwembad. We deden weinig meer dan slapen, het lekkerste eten maken en opeten, lezen, samen dansen, fietsen en af en toe boodschappen doen of een uitstapje maken naar een plaatselijke kringloopwinkel. Op de één na laatste dag werd ik wakker en ontdekte ik dat er een enorm pak sneeuw gevallen was. Ik kon gelijk naar buiten rennen. Het was bijna magisch.

Waar heb je het meeste spijt van gehad?

Toen ik van de zomer uit een parkeergarage weg wilde rijden met een geleende auto schampte ik de auto naast me. Alleen die auto had blikschade, maar de reparatie bleek een enorme smak geld te kosten. Daar heb ik letterlijk dagen van gebaald. Het was moeilijk te accepteren dat het gebeurd was en ook lastig om mezelf niet te kwellen met wat ik allemaal met dat geld had kunnen doen. Deze vraag en dit antwoord heb ik er bewust bijgezet, juist om te laten zien dat niet alles rooskleurig is.

Waar kijk je naar uit?

Ik kijk uit naar een nieuw huisje in het bos om een fijne tijd te hebben, naar de workshops over hooggevoeligheid die ik ga geven, naar mijn andere activiteiten op het vlak van hooggevoeligheid en ook naar meer inspirerend werk, mijn verjaardag, bij mijn oma logeren, wandelen in het bos, Landjuweel op Ruigoord, Buitenkunst in Drenthe, leuke dingen doen met mijn vriendinnen, mogelijk in mijn eentje naar Denemarken of Engeland reizen en natuurlijk naar jullie reacties op de stukken die ik voor Moderne Hippies ga schrijven. Daarnaast kijk ik ook uit naar alles wat gaat komen wat ik nu nog niet kan weten, de inzichten die ik mag gaan opdoen en dat ik me in verschillende opzichten verder kan gaan ontwikkelen.

Tot slot wens ik jullie graag allemaal een mooi nieuw jaar. Een jaar dat wel wat weg heeft van 2015, maar waarin toch alles anders is en waar elke dag weer nieuwe kansen zijn om dingen zelf en/of samen met anderen anders te zien of doen!

Wat zijn jouw voorstellen voor een ideale wereld?