Van mijn ouders kreeg ik laatst een documentaire. “Jij vond ‘Before They Pass Away’ toch zo mooi? Dan moet je deze documentaire zeker kijken”. Gisteravond heb ik hem samen met mijn vriend gekeken en we zijn tot de conclusie gekomen dat het een zeer indrukwekkende documentaire is. Ik heb het over Samsara.

Samsara is een documentaire over onze wereld, in al haar pracht én lelijkheid. De film is in vijf jaar opgenomen, in 25 verschillende landen. Er zit geen enkele dialoog in de film, het zijn enkel beelden. Het feit dat er niet wordt gepraat in de film, maakt dat elk beeld je aangrijpt en je aan het denken zet. In het begin snapte ik er niet zoveel van. Ik had me niet ingelezen over de film en wist daarom totaal niet waar het over ging en wat ik moest verwachten. Dit resulteerde in een aantal ‘what the f*ck’ momenten. En ik zal eerlijk zijn, zelfs aan het einde van de film was ik nog verward.

Nu, 1 dag later, begrijp ik dat het verwarde gevoel een van de doelen moet zijn geweest van de filmmaker. Zoals ik al eerder zei, de film grijpt je aan, sleept je mee en zet je aan het denken over van alles en nog wat. Over de manier waarop er wordt geleefd, hier in onze moderne samenleving, maar ook aan de andere kant van de wereld waar het contrast niet groter kan zijn. Mijn hoofd is leeg maar stroomt tegelijkertijd over van gedachten. Wat is onze wereld prachtig. Wat is onze wereld afschrikwekkend. Wat is onze wereld divers. Wat heeft onze wereld diverse idealen. Wat zijn mijn idealen?

Ik kan jullie vertellen dat Samsara een van de meest indrukwekkende documentaires is die ik heb gezien. Het is een vervolg op het al eerder gemaakte Baraka. Deze heb ik nog niet gezien, maar dat ga ik zeker doen. Verder kan ik niet zo heel veel vertellen over Samsara, je moet hem gewoon gaan kijken (bekijk onderstaande trailer voor een voorproefje). Het zal je kijk op het leven veranderen, hoe klein  of groot deze verandering ook zal zijn. Kijk het, beleef het, verwerk het.

Liefs, Yonna