Met de rubriek “Verbeter de Wereld” geven we willekeurige voorbeelden van ons gedrag, waarmee we proberen de wereld een klein beetje mooier te maken.
Ik loop over het strand van Camps Bay, Kaapstad. Het is snikheet. Ik geniet terwijl ik kijk naar spelende kindjes, mannen die het water te koud vinden en verliefde stelletjes die aan het beachballen zijn.
Opeens zie ik een vrouw in hoog tempo voorbij lopen. Ze loopt te snel om te kunnen ‘genieten’ van het strand. En ze heeft een grote tas bij zich. Ik zie haar heen en weer schieten: ze raapt alles op wat ze op het strand ziet liggen.
Ze schudt me wakker. In plaats van naar de mensen te kijken, kijk ik nu naar de grond. Ik sta versteld van de hoeveelheid troep en vuil. Het zal niet helpen dat de Cape Doctor ook aanwezig is (hele, hele harde wind), waardoor de kleinste prulletjes de lucht, het zand en de zee in vliegen. Ik denk gelijk aan de Nederlandse berichtgeving: in ons land is het net zo erg, al niet erger, op de heerlijke zomerse dagen.
Voor een paar minuten bedenk ik wat er gebeurt: iedereen ziet haar opruimen, ik ook, maar niemand helpt mee. Nee, want iedereen wil ‘genieten’.
Maar hoeveel valt er in de toekomst te genieten als alleen zíj zich inzet voor een iets mooiere wereld?
Zonder dat ze het doorheeft, besluit ik achter haar aan te lopen en mee te helpen. Ik raap op wat ik kan, ook al heb ik geen tas bij me waar ik het in kan stoppen. Na verloop van tijd loop ik op haar af en vraag ik haar of het in haar tas mag. Ik complimenteer haar voor haar werk.
We kletsen over hoeveel troep er vandaag op het strand ligt en hoe bizar het is dat niemand erom lijkt te geven. Ik geef toe dat ik het niet eens had gezien, voordat zij voorbij kwam lopen. Blijkbaar moeten we allemaal nog steeds hier en daar wakker geschud worden.
Heeft dan helemaal nooit iemand van de ‘plastic soep’ gehoord?
Alles leuk en aardig: ook dit artikel delen helpt misschien maar een klein beetje, maar wel bij de mensen die er al bewust van zijn dat het verkeerd is om je troep in de natuur te laten liggen. Soms word ik daar een beetje droevig van: mensen die de wereld beter proberen te maken staan in contact met andere mensen die de wereld beter proberen te maken. Hoe bereiken we in de toekomst de mensen die buiten onze (Facebook) bubbel leven? Educatie & kennis staat voorop. Maar iemand die voorbij komt lopen doet misschien meer met het bewustzijn bij een ander, dan we denken.
Terwijl ik richting het einde van het strand loop zie ik een enorme parasol in de zee. Ik zwoeg me door de harde stroming en sleep ‘m naar de eerstvolgende grote prullenbak. Ik kom thuis en zit onder het zand en zweet. Hoopvol blijf ik denken: alle kleine beetjes helpen.
Laten we allemaal zo nu en dan uit onszelf blijven opruimen. Je weet nooit wat een ander denkt en misschien, heel misschien, gaat diegene ooit ook uit zichzelf meehelpen.
Je kunt mij persoonlijk volgen op Instagram en YouTube.
Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook, Instagram, YouTube en Twitter.
