Vintage muses #3 // Thea Porter
Tijd voor old school boho! Staan de jaren ‘70 in veel kringen bekend om hun foute kleding, vloekende kleuren en akelig stijve polyester stof, het was toch ook echt de tijd van back to romance en nostalgie voor de 20’s, 30’s en 40’s. The birth of shabby chic, de prairie-look met Laura Ashley en Gunne Sax en back to our roots met folkloristische kostuums uit Europa. Maar er was ook een (her)waardering voor de folklore van andere culturen zoals Noord-Afrika en het Midden-Oosten: softly flowing garments van juist pure materialen (al veel meer moderne-hippiesfähig), rijkelijk versierd met franje, sierband en borduursels.
Eén van de ontwerpers die het Oriëntalisme weer op de kaart zette, was de Britse Thea Porter, wier haute couture eind jaren ’60 en jaren ’70 een must-have was voor sterren en rijke hippie jetsetters (‘gypsetters’). En lucky you als je deze maand nog in Londen bent, want in het Fashion and Textile Museum is op dit moment een tentoonstelling van haar werk! Er verscheen ook een gelijknamig boek bij de tentoonstelling.
Thea Porter (1927-2000) groeide op in verschillende landen ten oosten van de Middelandse Zee, zoals Israël en Syrië. Haar vader was arabist en beide ouders waren missionarissen. Mogelijk was dit de reden dat ze in haar 20’s zo hard feestte! Na in Londen van school af te zijn gestuurd, werkte ze in Beiroet en reisde in de jaren ’50 met haar man (die diplomaat was) onder andere naar Jordanië en Iran. Over die tijd zei ze zelf ‘(I) went to nightclubs every night and had millions of clothes’.
Nadat ze van haar man scheidde, verhuisde ze in 1964 naar Londen en begon een winkel in Soho met geïmporteerde woonaccessoires, stoffen en overvloedige fournituren. In het begin gebruikte ze de beeldschoon gedessineerde kaftans en abaya’s om kussenhoezen van te maken, tot ze besefte hoe fashionable ze waren om gewoon te dragen en ze zelf ging ontwerpen. Big time sensuality met luxe, soepvallende gewaden van voile en zijde; en more is more! Het is geen Thea Porter als er geen passementerie voor lijkt te zijn leeggeroofd. Zie ook de prachtige editorials uit modebladen uit die jaren. In haar mode combineerde ze de kennis die ze had van islamitische textielsoorten zoals suzani borduursels, ikat stoffen en Ottomaanse fluweel, met invloeden van andere boho designers of yore Poiret en Fortuny. Met wat mensen in het Midden-Oosten zelf droegen had dat allemaal niet veel meer te maken, gaf ze zelf toe: “It’s important that the end result should never be a costume… they are my own romantic fantasies.”
Thea Porters designs waren enorm populair bij sterren zoals Elizabeth Taylor, de Beatles, Pink Floyd, Sharon Tate, Moderne Hippie muze Talitha Getty en Bianca en Mick Jagger. Nu de folkloremijnen grondig geleegd zijn en de cyclus van modetrends zich oneindig vaak herhaald heeft, is het moeilijk voor te stellen hoe opzienbarend het toen was om in het Westen in dergelijke kleding rond te lopen.
Na de hoogtijdagen in de jaren ’60 en ’70 ging ging het helaas langzaam steeds minder met Thea’s mode. Na de teloorgang van haar zaak in de jaren ’80 bleef het lang stil, tot de kleine renaissance die gecreëerd werd door boho celebrities als Kate Moss, die één van Thea Porter’s inmiddels vintage items op haar bruiloft droeg. En terecht!
