Hebben jullie ook weleens zo’n bui dat je zo ontzettend genoeg van alles hebt, dat je wel kan gillen? Ik wel in ieder geval. Er zijn dan een paar dingen die je kan doen: 1. naar de kapper gaan en je een ontzettend flitsend nieuw kapsel laten aanmeten, of 2. te gekke nieuwe series/boeken/muziek ontdekken en je daar helemaal instorten. Escapisme verzekerd.

Nou, de kapper staat (helaas) nog steeds bovenaan mijn verlanglijstje en mijn langgekoesterde droom om mijn lokken mermaid-green te verven laat dus nog even op zich wachten. Maar ik heb vorige week wel een fantastisch nieuwe zangeres ontdekt: Zella Day! Haar debuut-EP Zella Day is vorige week verschenen en I am hooked. De EP staat namelijk vol met catchy, maar ook dromerige nummers als Sweet Ophelia en East of Eden. Maar, zoals je aan de titels al kan aflezen, is Zella méér dan een pop princess: haar album heeft een vintage feel, met echo’s van Lana del Rey en Marina and the Diamonds.

http://www.youtube.com/watch?v=tWpMFF5rxTo

Niet verbazingwekkend: Zella komt uit een familie van singer-songwriters en onder haar muzikale invloeden telt ze Bob Dylan, Joni Mitchell, Edie Brickell en, hoe kan het ook anders, Stevie Nicks. Haar eerste songs schreef ze in het koffiehuis van haar ouders toen ze opgroeide in Pinetop, Arizona, en nog steeds schrijft ze al haar teksten en muziek zelf. No mean feat in LA, waar het bol staat van de manufactured zangeressen in de aloude Britney-traditie.

Niet alleen in haar muziek, maar ook in haar image is Zella anders dan andere pop princesses: ze is dol op vintage jaren ’60 en ’70- kleding (stijliconen zijn Jane Birkin en Bianca Jagger), ze gaat make-uploos door het leven en ze rockt surfer hair. Het liefst speelt ze akoestisch op haar gitaar, zoals op deze haunting cover van The White Stripes’  Seven Nation Army:

Prachtig toch? Ik weet al wat ik ga doen de komende tijd!

// Volg Liselore op Facebook en Pinterest