In december kwam één van mijn vriendjes uit ‘’the partycrew’’-Whatsapp-chat met het goede idee om naar Nachtdigital te gaan, ergens in Duitsland. Hij had van horen zeggen dat het super vet was. We zitten met achttien man in die chat en gaan vaak naar festivalletjes. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet bar veel verstand van DJ’s heb, maar als mijn vriendjes zeggen dat iets vet wordt, dan geloof ik dat onmiddellijk. Het festival zelf was binnen tien minuten uitverkocht – het is dan dan ook vrij kleinschalig – maar wij wisten met z’n veertienen een kaartje te bemachtigen. Julia, ‘’onze festivalmoeder’’, nam de touwtjes in handen, regelde een partybus en ik hoefde enkel nog mijn geld over te maken.
Flinke voorpret: mijn eerste buitenlandse festival zou een feit worden. Toen ik me wat beter ging verdiepen in het festival begon ik echter een beetje te twijfelen: het was alleen maar techno, een heel weekend lang. Mijn zus hoorde gelukkig van één van haar Tindermatches dat Nachtdigital het vetste festival was waar hij ooit geweest was. Door zijn enthousiasme besloten wij er ook maar gewoon zin in te maken. De busreis was een feestje; we vertrokken vrijdagochtend om zes uur vanuit Amsterdam en ik dacht nog een beetje bij te kunnen slapen, maar toen we om 7.30 uur in Arnhem arriveerden om de andere helft op te pikken besloot ik dat slapen er niet in ging zitten en dat het wel een goed idee zou zijn om een biertje open te trekken. Het was net een schoolreisje van vroeger, maar nu met biertjes in plaats van cola of limonade. Rond de middag deden deze alcoholische versnaperingen me de das om, viel ik nog even in slaap en ontwaakte weer rond een uur of twee. Het laatste uur in de bus reden we door een heuvelachtig landschap en door kleine schattige Duitse dorpjes. Tegen vieren arriveerden we bij Bungalowdorf Olganitz in Sachsen. We stonden amper een half uurtje in de rij. We waren wat aan de late kant, maar konden zonder problemen een plek op de camping vinden waar we met zijn allen bij elkaar konden staan. Het is toch wel gezellig om wat bekende gezichten te zien als je ontwaakt op zo’n festival.
Op het campingterrein kon je biertjes voor een euro kopen en echte Duitse bratwursten krijgen, een prima manier om de tijd te doden tot het festivalterrein open ging. Om 21.00 uur was het zover, de DJ’s namen plek achter de desks en begonnen te draaien. De muziek was niet helemaal mijn ding, maar dat mocht de pret niet drukken. Omringd door een grote groep bekenden probeerde ik wat te dansen. Daar het festival een capaciteit heeft van 3.000 man, was het gewoon mogelijk om dezelfde mensen meerdere malen op een avond tegen te komen. Mijn telefoon heeft zo goed als alleen maar uitgestaan; tal van sms’jes en belletjes met de vraag waar iedereen nu weer uithing waren niet nodig op dit festival. Wat een verademing: heel relaxt. Rond een uur of vijf kroop ik mijn tentje in terwijl de ‘’muziek’’ op de achtergrond verder bonkte en bliepte. Ik werd zaterdagochtend na een kort nachtje wakker. Samen met mijn zus betrad ik het festivalterrein om mensen te aanschouwen die de hele nacht doorgegaan waren. Best een interessante activiteit. Het festival ligt in een bossige omgeving aan een klein meertje waar heerlijk gezwommen kon worden. Ik heb de halve dag dobberend op een opblaasbedje doorgebracht, tot ik door iemand uit de bus getipt werd dat ik kon karaoken. Eindelijk normale muziek. Echter: ik was dusdanig slecht dat ik besloot mijn heupjes los te gooien en even te gaan hoelahoepen. Met beduidend meer succes.
Zaterdag aan het begin van de avond vond ik de muziek zowaar vrij aangenaam. Ik hoorde her en der een beetje vocalen en het was meer dan enkel vage muziek. Het was zelfs behoorlijk dansbaar. De sanitaire voorzieningen waren echter niet optimaal. Er waren voor vrouwen geloof ik drie warme douches op het festivalterrein en voor de heren drie koude (!) op het campingterrein. Daarnaast waren de toiletten ook niet om over naar huis te schrijven. De welbekende mobiele toiletten oftewel Dixi’s waren beperkt aanwezig. Je hoefde niet altijd lang in de rij te staan, maar ze werden niet zo vaak leeggemaakt, waardoor men bang was dat je billen de toef op de taart raakten als je er een plasje overheen wilde gooien. Dit resulteerde in enthousiast wildplassen. Eén van mijn vriendinnetjes wilde wildplassen en legde haar tas per ongeluk midden in een mensendrol.
Op zondag werd ik wederom wakker na een kort nachtje slapen. Terwijl de muziek nog door aan het knallen was en je zag dat mensen op hun laatste energie een poging deden om te dansen, probeerde ik een gepast ontbijtje te scoren. Dit bleek vrijwel onmogelijk. Bijna alles was uitverkocht. Ik kon enkel nog een curry krijgen. Een droge hap, niet echt waar je op zit te wachten als je net wakker bent. Om 15.00 uur stopte de muziek. Er werd ons verteld dat we om 20.00 uur van de camping af moesten zijn maar om 18.00 uur werden we er al afgekickt. Tegen inlevering van een volle vuilniszak kreeg men geld terug, waardoor de camping zo goed als opgeruimd achtergelaten werd. Op Lowlands vind ik het altijd zo’n triest gezicht als halve partytenten en troep blijven liggen op de camping. Daar lijkt het soms net alsof je in oorlogsgebied beland bent. Ik verbaasde me echt over de effectieve aanpak van dit festival. We namen nog een klein drankje op de parkeerplaats en keken toe hoe de zon langzaam laag ging hangen. Ik heb een prachtig weekend gehad, maar dit was de laatste keer Nachtdigital voor mij. Volgende zomer maar naar een ander buitenlands festival, wel weer met de bus. Vet gezellig!
