Een avontuurlijk stel dat beslist met hun twee jonge kinderen een halfjaar te gaan reizen. Dat doen Judith (34) en haar man Arnold (43) momenteel, met hun kinderen Romijn (5) en Floortje (3). Een unieke situatie, die ik niet vaak zie. Momenteel volg ik het gezin actief op Facebook. Dit inspirerende verhaal moet gedeeld worden, dacht ik. Tijd voor een interview!

“De ervaring waar ik nu in zit is zo intens”

IMG_4838

Vertel, waarom doen jullie dit?

Eigenlijk zijn er een boel verschillende redenen dat ons deed besluiten deze reis te maken. Het is in eerste instantie een droom die eerder blijkbaar nog niet rijp was, maar nu door omstandigheden voelde als ‘the right thing to do’. In het kort kun je zeggen dat de aanleiding was dat we onze ultieme droom wilden verwezenlijken en niet wilden uitstellen. Onze enorme reiskriebels speelden daarin een belangrijke rol, mijn persoonlijke ontwikkeling in de afgelopen jaren en een intens verlangen naar rust in ons jonge, drukke gezinsleven gecombineerd met het verlangen naar avontuur en ervaring.

De afgelopen drie jaar heb ik een enorme persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Misschien werd dit wel versterkt juist nadat ik moeder ben geworden en het feit dat ik de 30 was gepasseerd. Ik stoeide met vragen als ‘wie ben ik’ en ‘wat wil ik’, kon mijn plek in mijn werk als marketingcommunicatie-adviseur niet vinden. Ik besloot naar een coach te gaan om hiermee aan de slag te gaan. Na een aantal gesprekken riep ze bijna boos uit: “Judith, je neemt je eigen dromen niet serieus! Je laat je iedere keer uit het veld slaan door allerlei rationele redenen die niets te maken hebben met jouw gevoel en dat wat jij nodig hebt in jouw proces. En ja, weet jij veel wat de uitkomst van je dromen gaat zijn. Dat kun je nu nog niet weten? Voortschrijdend inzicht! Juist dat jíj voelt dat dit jouw droom is, geeft aan dat jij dit nodig hebt. Het is jouw leven!”. Slik… die kwam wel even binnen. Mijn droom om voor langere tijd te reizen had ik onderdrukt, mezelf voorgehouden dat dit echt onmogelijk was in onze situatie.

Nadat Arnold en ik allebei waren afgestudeerd (dit was toevallig in hetzelfde jaar) was ons grote plan namelijk om een wereldreis van een jaar te maken. Toen kreeg Arnold een fantastisch aanbod op werkgebied die hij niet kon afslaan. Super gaaf, maar dit betekende dat onze reis niet door kon gaan. Even slikken, maar we hoopten dit te compenseren door ieder jaar een reis van ongeveer een maand te gaan maken. We gingen aan het werk, trouwden, kochten een huis en ik werd zwanger. Wow, dat ging best snel allemaal en het reizen beperkte zich tot twee, hooguit drie weken. Ook was het niet het reizen wat we gewend waren. We zaten nu vaak op één vaste plek; met kids was dit wel zo handig. We hebben ons voorgehouden altijd te blijven reizen, juist ook met kinderen. Toch waren die eerste jaren erg zwaar, vooral door slapeloze nachten. We maakten nog wel twee keer de reis naar Curaçao, een eiland waar we altijd erg blij van worden. Toen Romijn en Floortje steeds zelfstandiger (geen slaapjes, zindelijk) werden, begonnen de reiskriebels weer terug te komen.

“Op reis gaan voor langere tijd, dat was toch niet mogelijk?”

thumb_IMG_4889_1024

Na het gesprek met mijn coach besloot ik mijn gedachten hierover met Arnold te delen. Het maken van een reis voor langere tijd met z’n vieren. Samenzijn, aandacht voor elkaar, rust en de wereld ontdekken. Arnold keek me aan en bij de gedachte aan samen reizen, kwam er een grote glimlach op zijn gezicht. Arnold is nog veel meer een geboren reiziger dan ik ben. Hij heeft een stuk meer van de wereld gezien en heeft veel gebackpackt, voordat wij elkaar leerden kennen. Maar Arnold is ook van de veiligheid, de kids een veilige haven bieden. Daarom werkt hij zo hard, om ons een fijn thuis te bieden. Op reis gaan voor langere tijd, dat was toch niet mogelijk? We fantaseerden hier meerdere avonden over. Even alle mits en maren loslaten en eens een stapje verder nadenken over die praktische kant. Hoe zit het met financiën, kunnen we het ons veroorloven, waar praten we over, wat zouden we met school moeten regelen en vooral met het werk van Arnold?

We besloten het simpel te maken en de twee belangrijkste hobbels als eerste te onderzoeken. Arnold zou een balletje opgooien op zijn werk en onderzoeken welke mogelijkheden er waren voor vervanging. Ik zou checken bij school welke mogelijkheden er waren. Toen na een maand deze hobbels weg waren genomen, de financiën in kaart waren gebracht, keken we elkaar aan: allebei straalden we van intens geluk: we gaan het doen! We hadden vervanging, we hadden toestemming en voldoende spaargeld op de bank. Ja, het zou financieel een enorme aanslag zijn maar dit was onze keuze en juist om het NU te doen in plaats van uit te stellen tot ons pensioen. We zien zoveel ernstige dingen om ons heen: ziekten, verlies, noem maar op. Het voelde goed, dus waarom niet nu?! Maar we scheten hem allebei wel in ons broek.

De redenen dat wij deze reis maken, komt dus voort uit ons gezamenlijke droom die aangewakkerd is doordat ik de afgelopen drie jaar zelf veel bezig ben geweest met het ontdekken van mijn dromen en mijn leven ten volste te leven. Dit zorgde ervoor dat we aan de praat raakten over dit onderwerp. En het ging vooral over onze prioriteiten. Ik stelde Arnold vragen als: waarom zijn we zo druk, wat vinden we nu écht belangrijk? Best lastige vragen, maar ik wilde helemaal tot de kern komen. Het reizen biedt ons de kans om onze kinderen meer van de wereld te laten zien dan hun (luxe) leventje thuis. Om samen avonturen te beleven, onverdeelde aandacht voor elkaar te hebben, samen te leren en te ervaren, beleven en te leven. Op een andere en heel intensieve manier.

IMG_4848

Waren jullie altijd van plan eens met z’n vieren te reizen op deze manier?

Voordat we kinderen kregen en erover nadachten wisten we één ding heel zeker: we blijven reizen. Nu ze in een fase zijn waarin ze steeds zelfstandiger worden en zindelijk zijn, merken we dat het reizen ook een stuk makkelijker gaat. Je hoeft minder mee te slepen en je kunt ze veel uitleggen. Dat we ooit zo’n lange reis samen zouden maken, hebben we echter nooit durven dromen.

IMG_4841

Wat vind je er tot nu toe van?

We zijn nu iets meer dan een maand onderweg. Dat is best kort. Maar we hebben zoveel meegemaakt, dat het al veel langer lijkt. Vanaf dag één zijn we aan het reizen en voelt het heel anders dan eerdere vakanties van bijvoorbeeld drie weken. We voelen ons op dit moment volledig in ons element. Iedere dag wordt mijn gevoel dat dit ‘the right thing to do’ was, bevestigd. Ik ben zo dankbaar dat we dit op deze manier zo mogen meemaken. In Doha (Qatar) kregen we het enorm voor onze kiezen toen we bijna het land uit werden gezet (of eigenlijk was het nog erger, we mochten Afrika niet in, maar Qatar ook niet). Op een gegeven moment brak ik bijna. Ik zag ons in het vliegtuig naar huis zitten, want daar had het alle schijn naar. Maar ineens voelde ik een enorme rust. Als dat zo moet zijn, dan is dat zo. Dan zien we dan wel hoe verder.

“Het komt zoals het komt en het is wat het is”

Dat blijkt nu ook het gevoel van deze reis. Het komt zoals het komt en het is wat het is. Het ene moment word je overweldigd door een intens gevoel van geluk, wat je zo diep raakt dat je eigenlijk alleen maar kan janken. Het andere moment zit je op elkaar te fitten, ben je moe of maak je je druk om iets onbenulligs.

IMG_4840

Een wereldreis maken is een unieke ervaring op zich, maar met je kinderen al helemaal. Ik zie het maar weinig. Kan je vertellen waarom jullie hier nu voor hebben gekozen? Wat maakt deze ervaring misschien wel extra uniek?

De leeftijd van de kids speelt een belangrijke rol. Als we langer hadden gewacht, dan krijg je het met school echt niet voor elkaar. En we konden ons voorstellen dat we ze tegen die tijd niet bij hun vriendjes weg wilden houden of hun sport, of iets dergelijks. Hoe ouder ze worden, hoe meer dat soort zaken spelen. Ook de fase waar we in ons leven in zitten speelde een belangrijke rol. We zitten in misschien wel de drukste fase van ons leven: werken, jonge kinderen. We voelden ons enorm geleefd. Terwijl het juist zo’n bijzondere periode is van de kids waarin ze zich zo enorm ontwikkelen en nog erg afhankelijk van je zijn. Als nadeel van deze leeftijd kun je denken aan dat ze wellicht maar weinig specifieks onthouden. Toch hopen wij dat we ze een bepaald gevoel mee kunnen geven die verankerd zal zijn in hun basis: een gevoel van op elkaar vertrouwen, er altijd voor elkaar zijn, een teamgevoel en je aanpassen aan uiteenlopende situaties.

IMG_4843

Jullie bevinden je nu in Zuid-Afrika en komen vanuit Qatar. Waar gaat de rest van de reis nog naartoe?

We vliegen vanaf Johannesburg naar Hong Kong. Dit is een overstap waar we vijf dagen verblijven. Dan vliegen we door naar Bali (28 dagen), Australië (42 dagen), Los Angeles (dit is een overstap van zes dagen), Costa Rica (28 dagen) en we eindigen onze reis met een overstap in Madrid van drie dagen.

IMG_4845

Je deelt je struggles over reizen, maar ook over reizen met kinderen. Wat vind je het leukste en het zwaarste gedeelte aan een wereldreis maken met kinderen?

Het leukste aan een wereldreis maken met kids is dat je voortdurend bij ze bent. En het klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar het zwaarste van reizen met kids is ook dat je voortdurend bij ze bent – haha!

“Reizen ‘dwingt’ je echt te leven in het moment”

Het is zo bijzonder om deze reis waarin je werkelijk iedere dag van alles meemaakt, te delen met de mensen waar je het meest van houdt. En niet alleen het delen, maar ook aanschouwen, bewonderen en begeleiden van de kids in nieuwe situaties. Het maakt dat de meest onbenullige, kleine momentjes zoveel intenser beleefd worden. We hebben nu alle tijd en aandacht. We worden hier niet afgeleid door dingen die je nog ‘moet’ doen. Reizen ‘dwingt’ je echt te leven in het moment. Iets waar ik in Nederland soms nog best moeite mee heb door alle prikkels. Op reis zijn we hooguit bezig met een overnachting te boeken voor de volgende dag, maar verder leven we in het moment. Zelfs nadenken over het avondeten gebeurt pas in de middag.

We hebben ook bewust gekozen voor ‘slow traveling’. We vliegen wel regelmatig, maar in de landen zelf gaan we geen duizenden kilometers afleggen. We willen juist langer op een plek zijn, om de tijd te nemen, alles in ons op te nemen en ook de omgeving en mensen beter te leren kennen.

Het zware is tegelijkertijd dat je continu je kids om je heen hebt. Vijf maanden lang, 24 uur per dag. Daar moet je echt een goede modus in vinden. Wij moesten die eerste weken echt even zoeken naar nieuwe regels, ‘me-time’ voor iedereen inruimen en vooral heel veel duidelijkheid geven. Romijn en Floortje zijn allebei super nieuwsgierig, dus bij alles wat wij onderling aan elkaar vertellen, horen we continu ‘wat bedoel je mama, wat is er, wil je dat even uitleggen?’. Dat kan soms behoorlijk annoying zijn. We proberen nu dagelijks momenten te creëren waarin we iets voor onszelf doen en waar we niet in gestoord mogen worden.

IMG_4844

Romijn is leerplichtig. Hoe hebben jullie het opgelost met het onderwijs?

Vanaf 5 jaar is een kind leerplichtig, dus Romijn valt daar inderdaad onder. Wij hadden het ‘geluk’ dat Romijn 2,5 jaar over de kleuterschool doet en ook de timing van de reis bleek perfect: na de zomervakantie ging hij nog 2 maanden naar school, dan 5 maanden op reis en dan weer 3 maanden op school voordat hij naar groep 3 gaat. Wat ik heb begrepen is dat het vanaf groep 3 vrijwel onmogelijk is om een dergelijke reis te maken. We kregen toestemming van de leerplichtambtenaar, waarin afspraken zijn gemaakt over het onderwijs dat we tijdens de reis zelf moeten geven. Van school hebben we een map mee waaruit we werken met Romijn. Hij vindt het prachtig dat hij nu een juf én een meester heeft. Ook werken we met Squla op de iPad, een heel mooi en nuttig schoolprogramma. Voorafgaand aan de reis hebben Arnold en ik een ‘presentatie’ gegeven in de klas van Romijn over wat we precies gingen doen en welke landen we bezoeken. Op dit moment skypen we af en toe met de klas, zo bijzonder!

IMG_4842

Hoe bereid je kinderen voor op een wereldreis?

We zijn vrij vroeg begonnen met de voorbereiding richting de kinderen. Deze voorbereiding bestond voornamelijk uit heel veel YouTube filmpjes kijken van de landen waar we naartoe gaan: hoe zien de mensen eruit, wat eten ze er, welke dieren zijn er. We maakten er soms zelfs themadagen van in het weekend. Dan gingen we de markt op om samen inkopen te doen voor een gerecht uit een land waar we heengaan. Tijdens het koken en eten vertelden we dan verhalen over het land. Het boek ‘Wereldeters’ heeft ons hier ook bij geholpen. De actie van Freek in het Wild bij de Albert Heijn was voor ons een perfecte timing. Romijn is idolaat geworden van Freek en zijn wilde dieren. Het boek is nu zelfs mee op reis, hij leest iedere dag over de verschillende beesten en hun eigenschappen en neemt ‘m zelfs mee op safari.

IMG_4847

Zijn jullie van plan dit vaker te gaan doen?

Geen idee, het komt zoals het komt. Eerst volop genieten dat we deze unieke reis überhaupt nu kunnen en mogen beleven. Misschien dat we later nog eens in de zomervakantie voor langere periode ergens naartoe gaan en dan één land. In verband met school en andere zaken zal het in de toekomst alleen maar lastiger worden. Ik zie Arnold en mij zeker nog wel voor langere tijd reizen als de kids de deur uit zijn, maar dat is op dit moment nog ver weg.

IMG_4846

Kan je uitleggen wat je precies doet met je bedrijf Triffid en wat voor dromen je zelf nog hebt voor de toekomst?

Triffid is ontstaan uit mijn eigen droom om ooit in een VW-busje te rijden en daar anderen ook blij mee te maken. Ik organiseer nu Droomdagen waarin ik iemand meeneem in mijn VW-bus en diegene voor een dag ‘ontvoer’ uit de dagelijkse sleur. Even los van alle prikkels en helemaal tot jezelf en je dromen komen. Ik ken dit proces als geen ander en hoop hiermee meer mensen te inspireren en te helpen om hun eigen dromen te verwezenlijken. Niet om altijd maar méér te willen, maar om je leven zo in te richten dat het past bij wie jij bent in plaats van dat je je leven inricht zoals het ‘hoort’, zoals het moet of wat anderen van je verwachten. Ik geloof dat de wereld zoveel mooier kan zijn als mensen meer hun hart volgen in plaats van de rest.

Mijn eigen droom voor de toekomst is het gevoel dat reizen mij geeft (de vrijheid, het ontdekken, in het moment zijn) nog meer te kunnen ervaren in mijn dagelijkse leven in Nederland. Ook hoop ik met Triffid, naast mijn Droomdagen, mensen ook op andere manieren te inspireren. Sinds kort ben ik een blog begonnen op www.triffid.nl. Ik hou van schrijven, delen en verbinden. Deze blog bijhouden is voor mij een heel mooi middel om dit samen te laten komen. En wat de toekomst me verder gaat brengen laat ik op dit moment helemaal los. De ervaring waar ik nu in zit is zo intens, dat ik dat ten volste wil ervaren. Ik weet zeker dat het me zoveel inspiratie en nieuwe inzichten gaat geven, die ik bij terugkomst volop kan gebruiken bij het thema dat mij zo intrigeert: dromen en laten dromen.

© Alle foto’s zijn afkomstig van Triffid the Dream Company Facebookpagina

Geweldig! Wat een verhaal dat het anders kan! Voor mij nu al een voorbeeld-familie, mócht ik ooit moeder worden. Wat vind jij?

Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook en Instagram.