Karakteristieke dorpjes, een boom die alleen hier kan huilen en een prachtig woongebied: dit is wat Chios zo uniek maakt.
Nog nooit had ik van het Griekse eilandje Chios gehoord, alhoewel het toch een van de tien grootste mediterrane eilanden en het vijfde grootste eiland van Griekenland is. Chios blijkt bijzonder ‘eigen’ te zijn met haar karakteristieke dorpjes, mooie stranden en prachtige natuur. Er is ontzettend veel te zien en te doen, en ondanks dit alles is het nog niet onaangetast en onontdekt.
Ik vestigde me tijdens mijn reis in Karfas, een rustig badplaatsje op nog geen tien minuten rijden van het vliegveld. Het eerste wat me opviel was de kraakheldere zee. Je vindt er aan het strand diverse restaurantjes en cafés, die zowel gezellige terrasjes als fijne ligbedden of zitzakken aanbieden: voldoende om een dag te kunnen vertoeven en bij te komen. Ik at er heerlijk bij Ammothines: een hip restaurantje met een moderne kaart, waarin ook typische Griekse producten worden verwerkt. Ondanks de rust in het gebied, verbaast het me hoe ‘hip’ het hier is en hoeveel keuze ik als vegetariër heb.
Mastiek: de boom die alleen híer kan huilen
Iets wat typisch is voor het eiland en waar de bewoners erg trots op zijn, is de mastiekboom. Een struik die ook voorkomt in andere mediterrane gebieden, maar waar in geen enkel ander gebied hars (mastiek) uitkomt. Door de hars lijkt het net alsof de struik ’huilt’. Als je de struiken van dichtbij ziet en de hars aanraakt, snap je hoe bijzonder dit is. Het gaf een magisch gevoel aan mijn bezoek op het eiland. Onderzoek heeft uitgewezen dat het komt vanwege het milde klimaat en de kalkhoudende grond. Op het eiland wordt er echter ook een beetje magie toegevoegd aan het geheel: zo wordt gesteld dat de struiken begonnen te huilen toen Agios Isidoros werd gemarteld. Ach, een beetje ‘magie’ past wel bij het gevoel.
“Vooral het helende effect van mastiek is bijzonder: zo schijnt het goed te zijn voor je maag en je tanden.”
Naast dat mastiek wordt gebruikt in diverse producten zoals gebak, snoepjes en koekjes, vind ik vooral het helende effect van de hars bijzonder: zo schijnt het goed te zijn voor je maag en je tanden. De mastiekolie werkt verder ook goed bij bronchitis, spierpijn en de behandeling van spataderen. Fun fact: sinds 2014 is de mastiekcultuur een Unesco immaterieel erfgoed. Zeker de moeite waard dus, om enkele producten hiervan uit te proberen.
Ronddwalen in (Middeleeuwse) sprookjes
Van de circa 50.000 inwoners van het eiland, bevindt het overgrote gedeelte zich in Chios-stad en het zuiden van het eiland. Met de auto trok ik erop uit om enkele mastiekdorpen in het zuiden van het eiland te ontdekken. Enkel in dit gebied groeien de mastiekbomen, dus zonder meer dat je ze hier onderweg tegenkomt. Alles bevindt zich redelijk dicht bij elkaar, waarnaast je tussendoor ook geregeld wilt stoppen om een foto te maken van de mooie uitzichten op de gebergtes van het eiland.
“Als er een ding niet mag ontbreken aan je vakantie op Chios, is het een bezoek aan Pyrgi”
Als er een ding niet mag ontbreken aan je vakantie op Chios, is het een bezoek aan Pyrgi – een van de meest iconische dorpjes waar ik ooit ben geweest. Pyrgi is het grootste en belangrijkste mastiekdorpje van het gebied. Ik had er het gevoel in een sprookje te zijn beland. De traditionele geometrische decoratie op de huizen, ook wel xysta genoemd, zijn uniek en zorgen hier voor de mooiste plaatjes. Het is er ook niet overladen met toeristen, waardoor ik alsnog genoeg ruimte had om die ook daadwerkelijk te kunnen maken. Is dit “Insta-heaven”? Rondwandelen, ieder straatje en steegje ontdekken en een drankje doen op het terras: je kunt hier úren vertoeven.
Even piraat zijn in Mesta
Even verderop vind je het dorpje Mesta – nog een dorpje om lekker rond te dwalen. Mesta is misschien wel de best bewaarde Middeleeuwse nederzetting in het mastiek producerende gebied.
Bij aankomst moest ik wel even slikken als ik straatje na straatje inloop, omringd door hoge stenen muren, ik een beetje verdwaal, en vervolgens belandde in een doodlopend straatje. “Wonen hier mensen?” Een doolhof van smalle straatjes en steegjes is het dus zeker wel, maar evengoed is dit een uniek dorp en, nogmaals, heaven voor artiesten en fotografen. De architectuur is bovendien zo gemaakt dat het back-in-the-day mogelijk was om van dak naar dak te lopen in tijden van aanval. Gelukkig is er tegenwoordig geen gevaar meer voor piraten: het ergste wat je er zult vinden is een reeks aan toeristen in de zomer en tijdens festivals. Ga dan halverwege de week of vroeg in de ochtend voor een rustige ervaring.
Armolia: lokaal en handgemaakt
Armolia staat bekend om zijn aardewerk: alles in dit dorpje ademt ‘handgemaakt’ en ‘lokaal’. Ik werd er helemaal warm van op het moment dat ik het dorpje binnenreed (en alsof het niet al warm genoeg was). Waar vroeger de pottenbakkers redelijk eenvoudige gebruiksvoorwerpen maakten – zoals schalen, potten en kruiken – maken ze tegenwoordig ook decoratieve voorwerpen voor huis en tuin. Vergeet alle hipster serviesmerken: Armolia is dé bestemming om je volgende set servies op de kop te tikken. Ik maakte er een missie van om aardewerk mee naar huis te kunnen nemen. Zorg dan wel voor voldoende ruimte in je koffer én voldoende bescherming om ze heelhuids over te kunnen brengen. Prachtig en vooral leuk aandenken voor later.
Nergens anders vind je een gebied zoals Kampos
En alsof dit niet genoeg was, bevond ik me even later in een van de mooiste, kenmerkende gebieden van het eiland: Kampos van Chios. Ik werd er omringd door mooie groene gebergtes, citrus- en andere fruitboomgaarden en prachtige rood-oranje villa’s. De omgeving deed mij denken aan Toscane. Ik had gelijk het vermoeden dat veel Nederlanders een grote zwak voor dit gebied zouden hebben. Toch krijg ik ook het idee dat dit gebied heel ‘eigen’ is, maar snap ik nog niet waarom.
Ik deed er een begeleide fietstocht door het gebied en maakte er door smalle, kronkelende straatjes en hoge muren een reis door het verleden. Tijdens de tocht leerde ik dat alle oude villa’s moeten voldoen aan dezelfde eisen en ze altijd binnen de familie moeten blijven. Hierdoor zijn sommige villa’s prachtig gerenoveerd, maar vind je er ook enkele die compleet verlaten zijn. Zo blijkt het een schande te zijn het huis te verkopen of door te geven aan iemand buiten de familie (waarbij je alleen maar kan denken: wat. een. zonde!).
Terwijl slechts één voormalig landgoed – het Citrus Museum – volledig open is voor het publiek, kun je er door sierlijke ijzeren hekken af en toe een glimp opvangen van beschaduwde terrassen en balkons. Wil je je echt in een huis bevinden, neem dan een kookles bij Chios Aliós in Perleas Mansion en leer gelijk hoe je de lekkerste Griekse gerechten zelf kan maken. Bovendien vind je op het terras een van de mooiste uitzichten dat het eiland te bieden heeft, vooral bij zonsondergang.
Conclusie: Chios heeft zowel een unieke boom, unieke dorpjes en een uniek woongebied, wat bij elkaar zorgt voor een meer-dan-unieke vakantie. Er hangt werkelijk iets magisch en onontdekts in de lucht. Ik ben er zeker van dat het onontdekte ooit gaat veranderen, maar de magie altijd in de lucht zal blijven hangen.
Meer inspiratie opdoen? Lees dan ook:
Je kunt mij persoonlijk volgen op Instagram en YouTube.
Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook, Instagram, YouTube en Twitter.
